Stopy Niklu, Stopy kobaltu - Nadstopy
Podział stopów na osnowie
Ten
artykuł jest kontynuacją wpisu o stopach żarowytrzymałych. Jeżeli
chcesz dowiedzieć się o nich podstawowych informacji, kliknij tutaj. W tym artykule skupimy się
na podziale stopów na osnowie: żelazowo-niklowej, niklu, kobaltu i
wysokotopliwych metali.
Stopy na osnowie żelazowo-niklowej
Stopy
na osnowie żelazowo-niklowej są stopami utwardzanymi poprzez
wydzielanie różnych faz międzymetalicznych, o których pisaliśmy
w poprzednim artykule.
Stop ten utwardzają fazy: Lavesa, węgliki, oraz faza międzymetaliczna, jak również zgniot w temperaturze 500 – 700oC. Stopy na osnowie żelazowo-niklowej zawierają żelazo w ilości od 30 do 50%, natomiast zawartość niklu oscyluje na poziomie 30 do 45%. Nikiel zabezpiecza stabilność i trwałość austenitycznej struktury stopu niezależnie od innych znajdujących się w nim domieszek. Co więcej, znaczna zawartość niklu chroni stop przed wydzielaniem się fazy sigma.
Stop ten utwardzają fazy: Lavesa, węgliki, oraz faza międzymetaliczna, jak również zgniot w temperaturze 500 – 700oC. Stopy na osnowie żelazowo-niklowej zawierają żelazo w ilości od 30 do 50%, natomiast zawartość niklu oscyluje na poziomie 30 do 45%. Nikiel zabezpiecza stabilność i trwałość austenitycznej struktury stopu niezależnie od innych znajdujących się w nim domieszek. Co więcej, znaczna zawartość niklu chroni stop przed wydzielaniem się fazy sigma.
Dodatkowo
w stopach na osnowie żelazowo-niklowej znajdziemy niewielki odsetek
boru i chromu, a także wolframu i molibdenu, które chronią stop
przed umocnieniem roztworu stałego, tworząc osnowę. Niob
rozpuszczając się w roztworze stałym, tworzy wraz z tytanem i
aluminium fazę międzymetaliczną typu Ni3.
Stopy na osnowie żelazowo-niklowej pracują zwykle w temperaturach
na poziomie od 650 do 850oC.
Tworzy się z nich komponenty turbin gazowych, m.in. wirniki, kołki
oraz łopatki.
Stopy na osnowie niklu
Stopy
na tej osnowie utwardzane są poprzez dyspersyjne wydzielanie się
fazy międzymetalicznej Ni3.
Dzięki domieszkom tantalu, molibdenu, wolframu, kobaltu i niobu
umożliwia zwiększenie temperaturowego zakresu stosowania stopu.
Maksymalna temperatura pracy stopów na osnowie niklu uzyskiwana
jest, gdy sumaryczna zawartość tytanu i aluminium równa jest od 7
do 10%, a stosunek tytanu do aluminium wynosi od 0,5 do 1.
Dzięki
zawartości chromu w stopie możliwe jest zwiększenie odporności na
korozję gazową, natomiast dodatki cyrkonu, boru i cynku
minimalizują potencjalne ryzyko szkodliwego oddziaływania
niskotopliwych zanieczyszczeń, a także hamowanie zjawisk
dyfuzyjnych.
Stopy
na osnowie niklu dopiero po obróbce cieplnej wykazują odpowiednio
wysokie właściwości żarowytrzymałe. Ich obróbka cieplna opiera
się głównie na przesycaniu połączonemu ze starzeniem.
Przesycanie polega na długookresowym wygrzewaniu stopu w temperaturze od 1000 do 1200oC, zależnie od jego składu chemicznego. Długie wygrzewanie pozwala na przejście roztowru pierwotnie wydzielonych faz międzymetalicznych. Stop na osnowie niklu następnie wychładzany jest do temperatury przesycenia, a następnie podlega zabiegowi starzenia w temperaturze od 700 do 950oC przez 10 lub więcej godzin. Zabieg ten powoduje wydzielenie się drobnej fazy międzymetalicznej.
Przesycanie polega na długookresowym wygrzewaniu stopu w temperaturze od 1000 do 1200oC, zależnie od jego składu chemicznego. Długie wygrzewanie pozwala na przejście roztowru pierwotnie wydzielonych faz międzymetalicznych. Stop na osnowie niklu następnie wychładzany jest do temperatury przesycenia, a następnie podlega zabiegowi starzenia w temperaturze od 700 do 950oC przez 10 lub więcej godzin. Zabieg ten powoduje wydzielenie się drobnej fazy międzymetalicznej.
Stopy na osnowie niklu pracują w temperaturach oscylujących w granicach 1000oC i zwykle wykorzystywane są w szerokim zakresie techniki lotniczej.
Procentowy skład chemiczny stopów żarowytrzymałych na osnowie niklowej wg amerykańskiej nomenklatury
-
Inconel X-750: 0,04 C, 0,7 Mn, 0,3 Si, 15 Cr, 0,9 Nb, 2,5 Ti, 0,8 Al, 6,8 Fe.
-
Inconel 750: 0,12 C, 0,1 Mn, 0,3 Si, 15 Cr, 3,7 Mo, 2,2 Ti, 3 Al, 0,7 Fe, 28,5 Co.
-
Rene 41: 0,09 C, 19 Cr, 10 Mo, 3,1 Ti, 1,5 Al, 0,01 B, 11 Co.
-
Udimet 700: 0,15 C, 15 Cr, 5,2 Mo, 3,5 Ti, 4,25 Al, 0,05 B, 1 Fe, 18,5 Co.
-
TD-Nikiel: 2,0 ThO2,
-
Inconel 713 (o): 0,12 C, 12,5 Cr, 4,2 Mo, 2 Nb, 0,8 Ti, 6,1 Al, 0,012 B, 0,1 Zr.
-
IN-100 (o): 0,18 C, 10 Cr, 3 Mo, 4,7 Ti, 5,5 Al, 0,014 B, 0,06 Zr, 15 Co.
-
MAR-M200 (o): 0,15 C, 9 Cr, 12,5 W, 1 Nb, 2 Ti, 5 Al, 0,015 B, 0,05 Zr, 10 Co.
Stopy na osnowie kobaltu
Nadstopy
na osnowie kobaltu domieszkuje się znaczną ilością niklu
wynoszącą 10 – 30%, który utrwala strukturę austenityczną
roztworu stałego i ułatwia tworzenie się dyspersynej fazy
międzymetalicznej, która utwardza stop. Dzięki domieszce tytanu,
aluminium, niobu i innych dodatków stopowych nadstop uzyskuje bardzo
silne utwardzenie oraz trwałość w wysokich temperaturach.
Stopy
kobaltowe utwardza się również fazą węglikową, gdyż zawartość
C w ich strukturze dochodzi do 1%. Stopy na osnowie kobaltu są
bardziej narażone na utlenianie względem stopów na osnowie niklu,
stąd też konieczne jest zwiększenie ilości chromu od 20 do 30%.
Stopy
na osnowie kobaltu pracują w temperaturach oscylujących w granicach
1000oC,
przy czym ich czas eksploatacji w wysokich temperaturach jest wyższy
od stopów na osnowie niklowej. Głównie wykorzystywane są one do
produkcji elementów silników turboodrzutowych.
Procentowy skład chemiczny stopów żarowytrzymałych na osnowie kobaltowej wg amerykańskiej nomenklatury
-
S-816: 0,38 C, 1,2 Mn, 0,4 Si, 20 Cr, 4 Mo, 4 W, 4 Nb, 4 Fe, 20 Ni.
-
HS25 0,1 C, 1,5 Mn, 0,5 Si, 20 Cr, 15 W, 10 Ni.
-
V36: 0,27 C, 1 Mn, 0,4 Si, 25 Cr, 4 Mo, 2 W 2 Nb, 3 Fe, 20 Ni.
-
MAR-M302 (o): 0,85 C, 0,1 Mn, 0,2 Si, 21,5 Cr, 10 W, 0,005 B, 0,15 Zr, 9 Ta.
-
MAR-M322 (o): 1 C, 0,1 Mn, 0,1 Si, 21,5 Cr, 9 W, 0,75 Ti, 2,25 Zr, 4,5 Ta.
-
MAR-M509 (o): 0,6 C, 0,1 Mn, 0,1 Si, 21,5 Cr, 7 W, 0,2 Ti, 0,01 B, 0,5 Zr, 1 Fe, 10 Ni, 3,5 Ta.
-
NASA-Co-W-Re (o): 0,4 C, 3 Cr, 25 W, 1 Ti, 1 Zr, 2,0 Re.
-
X-45 (o): 0,25 C, 1 Mn, 25,5 Cr, 7 W, 0,01 B, 2 Fe, 10,5 Ni.
Stopy na osnowie wysokotopliwych metali
Metalami
wysokotopliwymi są wszystkie metale, których temperatura topnienia
jest wyższa od temperatury topnienia żelaza. W praktyce zalicza się
do nich metale z grupy VA okresowego układu pierwiastków, czyli:
niob, tantal, wanad, a także z grupy VIA – chrom, molibden i
wolfram.
Metale
wysokotopliwe oraz stopy na ich osnowie charakteryzują się wysoką
plastycznością w temperaturach ich przeróbki i w temperaturze
otoczenia. Stąd też ich przetapianie wykonywane jest głównie w
łukowych piecach próżniowych, piecach elektronowych i przez
rafinację strefową.
Szkodliwymi
domieszkami, które zwiększają kruchość metali wysokotopliwych,
są przede wszystkim: węgiel, wodór, tlen oraz azot. Na działanie
szkodliwych domieszek szczególnie narażone są chrom i wolfram. Do
domieszek poprawiających plastyczność metali wysokotopliwych
zalicza się tor, itr oraz tantal.
Stopy
na osnowie wysokotopliwych metali wymagają stosowania pokryć
ochronnych, które zapobiegają utlenianiu i przenikaniu węgla oraz
azotu w głąb ich struktury.
Procentowy skład chemiczny stopów żarowytrzymałych na osnowie wysokotopliwych metali
-
WX-2J: 0,15 Ti, 0,2 V, 1 Y,
-
F50: 15 W, 5 Mo, 5 Ti, 1 Zr,
-
Cb-752:L 10 W, 2,5 Zr,
-
WN-4: 0,5 Mo, 1,5 Zr, 0,3 C, 0,03 Ce.
-
WM-2 0,2 Ti, 0,4 Zr, 0,2 W, 0,02 C.
-
TZC: 1,25 Ti, 0,15 Zr, 0,15 C.
-
CM-5: 0,5 Zr, 0,05 C.
-
WM-3: 1 Ti, 0,45 Zr, 1,4 Nb, 0,4 C.
-
Ta-111: 8W, 2Hf.
-
Ta-10W: 10W.
Komentarze
Prześlij komentarz