Teoria Joffe'a i Fridmana - pękanie kruche
Materiał, zależnie od wielu zróżnicowanych czynników, może ulegać pękaniu plastycznemu lub kruchemu. Jednym z kluczowych czynników determinujących rodzaj niszczenia jest temperatura pracy. Obniżenie temperatury u większości metali oraz ich stopów stosowanych w technice wywołuje utratę ich plastyczności, co powoduje ich kruche pękanie. Graniczną temperaturą, powyżej której metal lub stop jest plastyczny, zależy od jego składu chemicznego oraz prędkości obciążania. Poza tym istotnymi czynnikami są również czystość metalu, wielkość ziarna, czy obecność karbów strukturalnych. Istnieją metale oraz stopy, które tracą własną plastyczność w temperaturach zbliżonych do temp. pokojowej (np. molibden), a także metale, które tracą plastyczność w temp. niższych od 0 o C (np. niob i żelazo), a także metale, które tracą plastyczność w temp. znacznie wyższych od temperatury otoczenia (np. wolfram i chrom). Teorie wyjaśniające zjawisko przechodzenia metalu ze stanu plastycznego w kruchy Teor...